Τράπεζες: Τέλος στους καταχρηστικούς όρους.

15 Καταχρηστικοί όροι που καταργούνται.

(πολύ αμφιβάλω εάν τις δεχτούν οι τράπεζες.)


Ποιοι όροι καταργούνται
ΣΥΜΦΩΝΑ με την υπουργική απόφαση καταργούνται:

● Η ποινή προεξόφλησης- που σήμερα φτάνει έως και 2% επί του οφειλόμενου ποσού- σε περίπτωση που ο καταναλωτής θελήσει να προεξοφλήσει στεγαστικό δάνειο κυμαινόμενου επιτοκίου.
● Οι τόκοι που θα επιβαρύνεται ο καταναλωτής σε περίπτωση στεγαστικού δανείου κυμαινόμενου επιτοκίου θα υπολογίζονται με βάση τις 365 ημέρες και όχι τις 360 ημέρες που μέχρι σήμερα οδηγούσαν σε επιπλέον επιβαρύνσεις.
● Η είσπραξη εξόδων «χρηματοδότησης», «προέγκρισης δανείου» ή «εξέτασης αιτήματος δανείου» που επιβάλουν οι τράπεζες.
● Η επιβολή ποσού «προμήθειας» ή «εξόδων φακέλου», που μπορεί να επιβαρύνουν ένα δάνειο έως και 2.500
ευρώ.
● Ο όρος στα συμβόλαια που υποχρεώνει τον δανειολήπτη, σε περίπτωση που καθυστερήσει να πληρώσει έστω και μία δόση ή μέρος δόσης δανείου που χρωστάει, να καταβάλει όλο το υπόλοιπο δάνειο συμπεριλαμβανομένων και των τόκων που αναλογούν.
● Η πρακτική που ακολουθούν οι τράπεζες σε περίπτωση υποθήκης λόγω στεγαστικού δανείου στο οποίο υπάρχει εγγυητής, να ζητούν ως επιπλέον εξασφάλιση και τη μεταβίβαση των ενοικίων που τυχόν εισπράττει ο καταναλωτής σε περίπτωση που ενοικιάζει το σπίτι.
● Η επιβολή μέτρων κατά των εγγυητών του δανείου, όταν από υπαιτιότητά της η τράπεζα δεν φροντίζει εγκαίρως να εισπράξει το δάνειο από τον δανειολήπτη.
●Η επιβολή προμήθειας σε περίπτωση που ο καταναλωτής κάνει ανάληψη μετρητών με τη μορφή δανείου από πιστωτική κάρτα. Σήμερα, η προμήθεια αυτή φτάνει έως και τα 20 ευρώ.
● Η αύξηση με αυθαίρετο τρόπο από την τράπεζα του επιτοκίου στις πιστωτικές κάρτες χωρίς να το δικαιολογεί, όπως λόγω αύξησης του επιτοκίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Εuribor κ.ά.
● Η πρακτική των τραπεζών σύμφωνα με την οποία, σε περίπτωση δικαστικής διαμάχης με τον καταναλωτή που αφορά σύμβαση πιστωτικής κάρτας, τον υποχρεώνει να μεταβαίνει στα δικαστήρια της έδρας της προκειμένου να δικαστεί η υπόθεσή του.
● Ο όρος που υποχρεώνει τους καταναλωτές να αμφισβητούν τυχόν χρεώσεις και οφειλές από πιστωτική κάρτα σε ορισμένο χρονικό διάστημα, το οποίο ορίζεται κάθε φορά από την τράπεζα. ● Η καταγγελία από τις τράπεζες, χωρίς προειδοποίηση ή αιτιολόγηση, της σύμβασης πίστωσης με τον κάτοχο πιστωτικής κάρτας (ή και να απαγορεύσει οποιαδήποτε χρήση της κάρτας), καθώς και να τροποποιεί μονομερώς οποιοδήποτε όρο της σύμβασης.
● Η αναπροσαρμογή μονομερώς από την τράπεζα της ετήσιας συνδρομής πιστωτικής κάρτας, χωρίς προηγουμένως να ενημερώνει τον κάτοχο-καταναλωτή.
● Η παρακράτηση προμήθειας ή η επιβολή εξόδων στους καταναλωτές για τη χορήγηση βεβαίωσης οφειλών, την οποία οι τράπεζες χρεώνουν έως και 50 ευρώ.
● Η επιβολή χρεώσεων σε καταθετικούς λογαριασμούς με χαμηλά υπόλοιπα.

Να και το λουκουμάκι.


Και ποιοι παραμένουν
ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ πάντως προμήθειες-φωτιά που πληρώνουν οι Έλληνες για τις περισσότερες συναλλαγές τους στο γκισέ, αλλά και στα ΑΤΜ των τραπεζών. Στις προμήθειες αυτές περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, τα καπέλα από 0,50 ευρώ έως και 1 ευρώ ανά συναλλαγή, με τα οποία επιβαρύνονται όσοι επιλέξουν να πληρώσουν λογαριασμούς ΔΕΚΟ, κινητής τηλεφωνίας και άλλων υπηρεσιών από το τραπεζικό γκισέ. Το κόστος των προμηθειών πολλαπλασιάζεται, φτάνοντας ακόμα και τα 15 ευρώ ανά συναλλαγή- για όσους θελήσουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ΙΚΑ ή του ΤΕΒΕ από το γκισέ τις τελευταίες ημέρες κάθε μήνα. Ακόμα και 100 ευρώ ανά συναλλαγή χρεώνουν οι τράπεζες για την αποστολή εμβασμάτων από την Ελλάδα σε άλλες χώρες. Επίσης, διπλό χαράτσι πληρώνουν όσοι χρησιμοποιήσουν την πιστωτική τους κάρτα προκειμένου να σηκώσουν χρήματα από ΑΤΜ άλλης τράπεζας.



(αναδημοσίευση απο Α.Π.Ε.)